Κλασικές
Αμερικανο-αγγλική περιπέτεια, από τον σκηνοθέτη Τζον Χιουστον με τους: Σον Κόνερι, Μάικλ Κέιν, Κρίστοφερ Πλάμερ κ.α.
Υπόθεση:
Βασισμένη σ' ένα διήγημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, η ταινία αφηγείται την περιπέτεια δυο Βρετανών τυχοδιωκτών που φτάνουν στην Ινδία, στα τέλη του περασμένου αιώνα, και γίνονται δεκτοί σαν βασιλιάδες, από μια μακρινή φυλή, η απληστία τους όμως θα τους οδηγήσει στην καταστροφή.
Μπορείτε να συμμετέχετε και εσείς στο wetube club κάνοντας κάποιο σχόλιο στις ταινίες, κάποιο μου αρέσει ή δεν μου αρέσει ενδεχομένως, απλά να είστε λίγο πιο διαδραστικοί δεν είναι κακό! Όσοι θέλουν και μπορούν ας αγοράσουν κάποια συνδρομή για να βοηθήσουν και στην ανάπτυξη του σαιτ. Ευχαριστούμε!
Κλασικές
Στη Γαλλία του 1932 ένας άνεργος ταμίας τράπεζας παντρεύεται και κατόπιν δολοφονεί πλούσιες γυναίκες για να μπορεί να συντηρεί την ανάπηρη γυναίκα και το γιο του. Κατάμαυρη αντικαπιταλιστική σάτιρα που σόκαρε τη μεταπολεμική Αμερική. Ο πιο δραματικός, βαθιά πολιτικός κι απαισιόδοξος Τσάπλιν, υποψήφιος για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου.Κινηματογραφική Μεταφορά του μύθου του Κυανοπώγωνα ο Κύριος Βερντού (Monsieur Verdoux) του Τσάρλι Τσάπλιν βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Henri Landru, ενός Γάλλου απατεώνα που έβαζε αγγελίες στις εφημερίδες με τις οποίες ζητούσε μια χήρα για γάμο, κι έτσι κατάφερε να παρασύρει 10 γυναίκες στο σπίτι του, όπου φαίνεται ότι τις σκότωσε και εξαφάνισε τα πτώματά τους.
Με τον ρόλο του Βερντού, ο Τσάπλιν καταθέτει μια ισχυρή κριτική για την πολιτική των Η.Π.Α. «Ένας φόνος κάνει κάποιον κακοποιό, ενώ εκατομμύρια φόνοι σε αναγάγουν σε ήρωα. Οι αριθμοί αγιοποιούν!».
Χολυγουντιανό ρομαντικό δράμα του σκηνοθέτη Michael Curtiz. Το σενάριο γράφηκε από τους Julius J. Epstein, Philip G. Epstein και Howard Koch. H μουσική είναι του Max Steiner. Η φωτογραφία είναι του Arthur Edeson. Παίζουν: Humphrey Bogart, Ingrid Bergman, Paul Henreid, Claude Rains, Conrad Veidt, Peter Lorre. Υπόθεση: Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, Μαρόκο – ένα επικίνδυνο μέρος γεμάτο από διεφθαρμένους Γάλλους αστυνομικούς, κατασκόπους, μετανάστες, τζογαδόρους και πότες. Για τον κουρασμένο Αμερικανό ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου Ρικ Μπλέιν, αποτελεί το ιδανικό καταφύγιο. Στο μαγαζί του Ρικ συγκεντρώνονται κάθε λογής άνθρωποι, γεγονός που δεν τον νοιάζει, αρκεί να ξοδεύουν εκεί τα χρήματά τους. Μια μέρα, απ’ όλα τα μπαρ του κόσμου, η χαμένη αγάπη του Ρικ, η Ίλσα, έρχεται στο μαγαζί του παρέα με τον Βίκτορ, το σύζυγό της και αρχηγό της αντίστασης, και ο Ρικ παρασύρεται ταυτόχρονα σε ένα ερωτικό τρίγωνο και ένα δίκτυο πολιτικής ίντριγκας. Η Ίλσα και ο Βίκτορ πρέπει να αποδράσουν από την Καζαμπλάνκα και ο Ρικ ίσως είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει. Μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης της ασημένιας οθόνης που διατηρεί την αξία της παρά το πέρασμα του χρόνου. Βραβευμένη με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου, η ταινία αυτή αποτελεί μία από τις διασημότερες παραγωγές του παλιού κλασικού Χόλυγουντ και εξακολουθεί να κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές του κοινού.
Ο Μεγάλος Δικτάτωρ ήταν η πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάπλιν και με αυτή εγκατέλειψε οριστικά τον αλητάκο και την ιδιοφυή τυποποίηση που τον έκανε διάσημο. Το λαϊκό ένστικτό του παραμένει άθικτο. Παίζοντας τον διπλό ρόλο του Εβραίου κουρέα που επέστρεψε από τον μεγάλο πόλεμο και του επικίνδυνου ιμπεριαλιστή Αντενόιντ Χίνκελ, και μέσω του τεχνάσματος της ομοιότητας τους, πάντρεψε δυο ιστορίες σε μια με εκπληκτική ρευστότητα, δημιουργώντας δυο θρυλικές σεκάνς. Στην πρώτη, ο Χίνκελ στοχάζεται παίζοντας με την υδρόγειο/μπαλόνι, ένα δείγμα της απαράμιλλης ικανότητα του Τσάπλιν να συμπυκνώσει με ένα άψογα χορογραφημένο γκαγκ την ψυχοσύνθεση ενός ανεύθυνου φασίστα. Στη δεύτερη, χρησιμοποιώντας τον ήχο που τόσα χρόνια σνόμπαρε και απέφευγε, θεωρώντας πως δεν θα προσέθετε τίποτε στο σινεμά που οραματιζόταν, απευθύνει φάτσα κάμερα ένα παρατεταμένο (και τεταμένο), πανανθρώπινο μήνυμα εναντίον της μισαλλοδοξίας, που, λόγω λυρισμού και πάθους, με τρόπο μαγικό ξεπερνάει τον βαρύ διδακτισμό, και μένει στη μνήμη, όπως το αντίστοιχο στο φινάλε του έργου των Φορντ και Στάινμπεκ, Τα Σταφύλια της Οργής.
Το "Τέρας" που δημιούργησε ο Φρανκενστάιν επιστρέφει σε τούτο το ανώτερο sequel της ομώνυμης ταινίας του 1931, για να δώσει στον Boris Karloff ένα θηλυκό ταίρι που, επίσης, έρχεται από τον κόσμο των νεκρών. Τα αριστουργηματικά, εξπρεσιονιστικά σκηνικά του Charles D. Hall, η iconic φιγούρα , και η κόμμωση! της Elsa Lanchester και ο συνδυασμός του λανθάνοντος camp χιούμορ με τον ρομαντικό πεσιμισμό τοποθετούν το φιλμ στην πρώτη θέση των θρυλικών monster movies για το studio της Universal.
Η ατάκα We belong dead! αποτελεί μια κραυγή πόνου που σοκάρει ακόμη και σήμερα.
Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του H.G. Wells
Σκηνοθεσία: James Whale
Φωτογραφία : Arthur Εdeson
Υπόθεση:
Σε ένα μικρό χωριό, το Άιπινγκ, εμφανίζεται ένα βράδυ, στο πανδοχείο, ένας μυστηριώδης άνδρας (Claude Rains) που ζητά ένα ζεστό δωμάτιο και φαγητό. Ζητά από την περίεργη ιδιοκτήτρια κυρία Χωλ να μην τον ενοχλήσει κανείς, για όσο καιρό παραμείνει στο πανδοχείο. Ο ξένος απομονώνεται στο δωμάτιό του και οι φήμες για εκείνον αρχίζουν να οργιάζουν. Ο ξένος είναι ο επιστήμονας Τζακ Γκρίφιν, ο οποίος έχει ανακαλύψει το πώς να γίνει κάποιος αόρατος, ξεκινώντας τα πειράματα από τον εαυτό του. Το πείραμα είναι επιτυχές αλλά τώρα προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει το αντίδοτο ώστε να γίνει πάλι ορατός. Βέβαια τα κίνητρά του δεν είναι και τόσο αγνά μιας και σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτή του την ανακάλυψη προς δικό του καθαρά όφελος. Σε αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να καταστήσει συνεργό του έναν συνάδελφό του, τον Κεμπ (William Harrigan), ο οποίος έχει καταλάβει πως ο Γκρίφιν έχει πια τρελαθεί και στρέφεται προς τον καθηγητή τους για βοήθεια. Με την αστυνομία να τον κυνηγά, ο Γκρίφιν θα κάνει τα πάντα για να μην τον πιάσουν...
Μια ομάδα πλουσίων Ιταλών ταξιδεύουν με γιωτ σε ένα έρημο ηφαιστιογόνο νησί της Μεσογείου. Λίγο πριν φύγουν από αυτό, διαπιστώνουν ότι αγνοείται η Άννα. Ο φίλος της, Σάντρο, και η φιλενάδα της Κλάουντια, προσπαθούν να τη βρουν χωρίς επιτυχία. Ενώ ψάχνουν Η Κλάουντια κι ο Σάντρο νιώθουν αμοιβαία έλξη. Επιστρέφοντας στο νησί συνεχίζουν το ψάξιμο, αλλά χωρίς επιτυχία. Γίνονται εραστές, ωστόσο όλοι δεν ξεχνούν την Άννα. Πρωταγωνιστούν Γκαμπριέλε Φερτσέτι, Μόνικα Βίτι, Ντομινίκ Μπλανσάρ. Σκηνοθεσία Μικελάντζελο Αντονιόνι. Παραγωγή 1960.
Ο Χίτσκοκ θεωρούσε τον Ένοικο (την τέταρτη βωβή ταινία του) ως την πρώτη δική του ταινία η οποία και έκανε γνωστό το όνομα του σκηνοθέτη της και στο εξωτερικό. Πρωταγωνιστούν: Μαρί Ολτ, Άρθουρ Τσέσνι,, Τζουν Τριπ, Μάλκολμ Κιν, Άιβορ Νοβέλο. Πρώτη προβολή 14 Φεβρουαρίου 1927.
Υπόθεση:
Ένα γερό και καλά επανδρωμένο φαλαινοθηρικό, το Pequod, ξεκινάει στα μέσα του 19ου αιώνα από το Νάντουκετ της Βορείου Αμερικής με προορισμό τις επτά θάλασσες, για να κυνηγήσει φάλαινες. Κυβερνήτης είναι ο Άχαμπ, ο μονομανής πλοίαρχος που φλέγεται από μία και μοναδική επιθυμία: Να καταδιώξει ως την άκρη του κόσμου, και να σκοτώσει τον Μόμπυ Ντικ, την τεράστια λευκή φάλαινα που τον σακάτεψε σε κάποιο παληό ταξίδι του. Για να το πετύχει έχει αναλώσει τη ζωή του στη θάλασσα και έχει απαρνηθεί όλες τις χαρές της ζωής. Χρησιμοποιόντας όλη του τη μαγνητική επιρροή και γοητεία της εξουσίας του δεν αργεί να μεταδώσει στο πλήρωμά του το φανατικό μίσος του και να συμπαρασύρει τους πάντες σττην αυτοκαταστροφική εμμονή του εναντίον του φοβερού πελώριου κήτους....
Τί συμβολίζει άραγε ο Μόμπυ Ντικ; Γιατί τον μισεί τόσο θανάσιμα ο Άχαμπ; Είναι άραγε ο Μόμπυ Ντικ η ενσάρκωση του απόλυτου Κακού, το οποίο πρέπει να εξολοθρεύσει; Για τον υποπλοίαρχο Στάρμπακ ο Μόμπυ Ντικ είναι απλά μια λευκή φάλαινα, το αληθινό κακό είναι ο σκοτεινός πλοίαρχος Άχαμπ με την ανίερη αλαζονεία και τον μέχρι παραφροσύνης φανατισμό του.
Η βλάσφημη άποψη, την οποία φαίνεται να υιοθετεί ο Άχαμπ, είναι ότι ο Μόμπυ Ντικ συμβολίζει τον ιδιο τον Θεό, έναν σιωπηλό και σαδιστή Θεό, που βρίσκει ευχαρίστηση να βασανίζει και να ακρωτηριάζει τα δημιουργήματά του. Ο Άχαμπ θεωρεί τον εαυτό του ταγμένο να σκοτώσει τον Θεό.
Λέει σ’ένα του διάλογο με τον Σταρμπακ << όλα τα ορατά πράγματα δεν είναι παρά χάρτινες μάσκες.... Κάτι το ανεξιχνίαστο αλλά προικισμένο με λογική πλάθει τις μορφές τους. Η άσπρη φάλαινα με αγγαρεύει. Με καταπλακώνει! Και ωστόσο δεν είναι παρά μια μάσκα... Είναι το πράγμα πίσω από την μάσκα, αυτό που μισώ πρωτίστως. Το κακόβουλο πράγμα που έχει μαστίσει και τρομοκρατήσει τον άνθρωπο από την αρχή των χρόνων! Αυτό που βασανίζει και ακρωτηριάζει το γένος μας. Που δεν μας σκοτώνει εντελώς αλλά μας αφήνει να ζούμε με μισή καρδιά και μισό πνευμόνι. Μην μου μιλάς εμένα για βλαστήμια, άνθρωπε! Θα χτύπαγα και τον ήλιο, αν με προσέβαλε.>>
Μέσα από τους μονόλογους του Άχαμπ και τους διαλόγους του με τον Στάρμπακ προβάλουν όλα τα σκοτεινά και αναπάντητα ερωτήματα, που βασανίζουν το ανθρώπινο γένος από την αυγή της εμφάνισής μας...
Στους κύριους ρόλους:
Gregory Peck: Κάπτεν Άχαμπ
Leo Genn: Υποπλοίαρχος Στάρμπακ
Richard Basehart: Ίσμαελ
James Robertson Justice: Κάπτεν Μπούμερ
Harry Andrews: Σταμπ
Friedrich von Ledebur: Κουικουέγκ
Orson Welles: Πατήρ Μέιπλ
Καλή θέαση
Αυτή η ταινία-θρίλερ εντάσσεται, δικαίως, στις κλασσικές και φυσικά στις συλλεκτικές. Κυκλοφόρησε αρχικά ως βωβή, για τα σινεμά που δεν είχαν ηχητικό εξοπλισμό και, στη συνέχεια ως ομιλούσα (η πρώτη ομιλούσα στον βρετανικό κινηματογράφο). Σ'αυτήν έχουμε και τη μεγαλύτερη σε διάρκεια εμφάνιση του Άλφρεντ Χίτσκοκ ως επιβάτη τραίνου που διαβάζει ένα βιβλίο και τον ενοχλεί ένα πιτσιρίκι. Πλοκή: Ο ντετέκτιβ Φρανκ Ουέμπερ και η φίλη του Άλις Γουάιτ μαλώνουν σ'ένα καφέ. Ο Φράνκ φεύγει και βλέπει την Άλις να βρίσκετα με το ζωγράφο Κρου που την πείθει να πάνε στο εργαστήριό του για να τη ζωγραφίσει, αλλά τελικά επιχειρεί να τη βιάσει. Η Άλις τον σκοτώνει με κουζινομάχαιρο, τα μαζεύει και φεύγει.Την έρευνα αναλαμβάνει ο Φρανκ, που βρίσκει στον τόπο του εγκλήματος ένα από τα γάντια της, αλλά αποκρύπτει το στοιχείο αυτό. Εμφανίζεται ο Τρέισι που έχει βρει το άλλο της γάντι και τους εκβιάζει. Η καταδίωξή του καταλήγει στο Βρετανικό Μουσείο, ενώ η Άλις αποφασίζει να παραδοθεί στην αστυνομία. Πρωταγωνιστούν: Άνι Όντρα, Τζον Λόγκντεν, Ντόναλντ Κάλθροπ, Τζόαν Μπάρι, Σίριλ Ρίτσαρντ. Σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ, παραγωγής 1929. (Οι πληροφορίες από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου). (Σημείωση uploader). Προ ολίγου άκουσα συνέντευξη του Χίτσκοκ με τον Τρυφώ, στο YouTube, στην οποία τονίζει ότι ουσιαστικά, παρά την εκ των υστέρων προσθήκη ήχου, εν τούτοις η ταινία εξακολουθεί να έχει χαρακτηριστικά βωβής και, μάλιστα οι ηθοποιοί στους διαλόγους είναι σαν να διαβάζουν μεσότιτλους βωβής ταινίας).
Ιστορικό περιπετειώδες δράμα από τον σκηνοθέτη J. Lee Thompson με πρωταγωνιστές τους Tony Curtis, Yul Brynner και Christine Kaufmann . Η υπόθεση είναι χαλαρά βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Νικολάι Γκόγκολ. Η μουσική είναι του Franz Waxman και διακρίνεται για την κορυφαία παρτιτούρα της σκηνή της επέλασης των Κοζάκων. Η φωτογραφία είναι του Joseph MacDonald.
Υπόθεση:
Τον 16ο αιώνα στις στέππες της Ουκρανίας οι αγράμματοι ορθόδοξοι Κοζάκοι μάχονται για την ανεξαρτησία τους ενάντια στους πολιτισμένους καθολικούς Πολωνούς. Στη διάρκεια μιας πρόσκαιρης ειρήνης, ο γερο-ετμάνος των Κοζάκων Τάρας Μπούλμπα επιστρέφει στην οικογενειακή κι αγροτική ζωή στις όχθες του Δνείπερου αφού πέρασε χρόνια στις μάχες. Παρότι δεν είναι πλούσιος, στέλνει τους γιους του Αντρέι και Όσταπ σε ένα αυστηρό πολωνικό κολέγιο του Κιέβου, για να μορφωθούν και να μάθουν τον τρόπο σκέψης του αντιπάλου.
Ο Αντρέι, όμως, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί την Νατάλια, μια Πολωνέζα της αριστοκρατίας και η καρδιά του θα διχαστεί ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη για τον αγώνα του έθνους του...
Αμερικανο-αγγλική περιπέτεια, από τον σκηνοθέτη Τζον Χιουστον με τους: Σον Κόνερι, Μάικλ Κέιν, Κρίστοφερ Πλάμερ κ.α.
Υπόθεση:
Βασισμένη σ' ένα διήγημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, η ταινία αφηγείται την περιπέτεια δυο Βρετανών τυχοδιωκτών που φτάνουν στην Ινδία, στα τέλη του περασμένου αιώνα, και γίνονται δεκτοί σαν βασιλιάδες, από μια μακρινή φυλή, η απληστία τους όμως θα τους οδηγήσει στην καταστροφή.
